|
|
|
|
|
|
|
Wywiad z mężczyzną, odpowiadającym
na pytanie, które dopiero będzie zadane |
Maciej Czopiński (mężczyzna) |
Tak, to prawda. |
Redaktor |
Czy to prawda, że potrafi pan odpowiedzieć na pytanie, które jeszcze nie zostało zadane? |
Czopiński |
Nie. Można się przyzwyczaić. Kilku moich znajomych, co prawda przestało mnie odwiedzać, ale rodzina jest zadowolona. |
Redaktor |
To niesamowite, właśnie odpowiedział pan na pytanie, którego jeszcze nie zadałem. Czy to panu nie przeszkadza w życiu codziennym? |
Czopiński |
Powinien się już pan przyzwyczaić. |
Redaktor |
O, znowu! Nadzwyczajne! |
Czopiński |
Nic trudnego, skoro rozmówca zadaje pytanie dopiero po mojej odpowiedzi. |
Redaktor |
Jak pan to robi? |
Czopiński |
Wszystko jedno. |
Redaktor |
Myślę, że jest odwrotnie, to pan odpowiada, zanim zadam pytanie. |
Czopiński |
To może ja zadam pytanie? |
Redaktor |
Nie wiem, czy sobie poradzę z takim rozmówcą. |
Czopiński |
Raczej nie. |
Redaktor |
Znów mnie pan wyprzedził. Czy taka rozmowa ma sens? |
Czopiński |
Musiałby pan zadać pytanie, zanim na nie odpowiem. |
Redaktor |
Nie może pan odpowiadać w takiej kolejności jak wszyscy? |
Czopiński |
Nie sądzę, żeby to było możliwe. |
Redaktor |
Zdaje się, że teraz udzielił pan odpowiedzi po moim pytaniu. |
Czopiński |
Wcale nie. |
Redaktor |
Ale teraz tak. Złapałem pana! |
Czopiński |
Proszę nie odwracać mojej uwagi. |
Redaktor |
O, dzięcioł! |
Czopiński |
Kretyn! |
Redaktor |
Kretyn! |
|
|
|
|
|
|
|
|
|